Այս մասին գրում եմ, քանի որ շատերը, նույնիսկ կրթված և ուսյալ անձնավորությունները, ինչքան էլ զարմանալի է, չունեն մեղքի տարրական գիտակցում։

Բարեկենդանը քրիստոնեական ժամանակների ամենասպասված տոներից է, երբ հավատավոր մարդը նախապատրաստվում է զատկական Մեծ պահքին, բայց մինչ սկսելը այդ օրը իրեն թույլ է տալիս ճոխ ու կենդանական կերակուրներով սնվել, միաժամանակ ուրախ երգ ու պարով ուղեկցելով, քանզի գալու են երկար ու ձիգ պահքի օրերը, որն այս տարի սկսվում է փետրվարի 16-ին և ավարտվում Զատկի սուրբ Հարության տոնին՝ ապրիլի 5-ին։

Առավոտ լուսո Ընդունի՛ր ինձ, գթա՛ծ, ընդունի՛ր, ողորմա՛ծ, ընդունի՛ր մարդասե՛ր։ Թագավո՛ր փառքի, թողություննե՛ր տվող, թողությո՛ւն տուր հանցանքներիս։

Դեռ իրենց փշերը չզգացած՝ Աստված նրանց դժնիկի պես ողջ-ողջ պիտի այրի բարկությամբ։ Արդարը պիտի ուրախանա՝ տեսնելով հատուցումը, և ձեռքերն իր պիտի լվա մեղավորի արյան մեջ։

Վերջերս մեր մտավորականների շրջանում արմատացել է այն վարկածը, թե Աստվածաշնչում նկարագրված ամաղեկացիները հնագույն հայերն են, ու այդ թյուր եզրույթից բխող յուրովի մեկնություններ են անում` յուրաքանչյուրն իր բնագավառին հարիր:

Փետրվարի 9-ին Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնում Ն.Ս.Օ.Տ.Տ. Գարեգին Բ Ծայրագույն Պատրիարք և Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսն ընդունել է Հայաստանի Հանրապետության բարձրագույն ուսումնական հաստատությունների երեք ուսանողներին` Կոմիտասի անվան պետական կոնսերվատորիայի ուսանող Երվանդ Մկրտչյանին, Թատրոնի և կինոյի պետական ինստիտուտի ուսանողուհի Անի Գինոսյանին և Երևանի Մխիթար Հերացու անվան պետական բժշկական համալսարանի ուսանողուհի Անի Երեմյանին, ովքեր ուսման ընթացքում ցուցաբերած իրենց բարձր առաջադիմության համար օրեր առաջ արժանացել էին Ամենայն Հայոց Կաթողիկոսի կողմից սահմանված «Հայրապետական կրթաթոշակին»:

Ղուկասի Ավետարանի 13-րդ գլխում նկարագրվում են դրվագներ, որտեղ այնպիսի պատահարներ են լինում, որտեղ մարդիկ զոհվում են: Երբ Հիսուսին հարցնում են, թե ինչու այդպես եղավ, նա պատասխանում է, որ եթե չապաշխարեք, ամենքդ էլ պիտի կորչեք (Ղուկ.13.1-5):

Մի երիտասարդ, փափուկ ու գեղեցիկ բազկաթոռին նստած, կարդում է Ավետարանի այն հատվածը, որում Հիսուս Պետրոս առաքյալին ասում է. «Սիմոն, որդի Հովնանի, սիրո՞ւմ ես ինձ»: Այնուհետև երիտասարդն ամբողջությամբ հենվում է բազկաթոռին ու ասում.

«Ողորմի՛ր, Դո՛ւ ստեղծեցիր, կորստյան մի՛ մատնիր, Քո ձեռքի գործը մի՛ անտեսիր». օգնական և պահապա՛ն եղեք Աստծո ծառայիս. ամեն։

Արդարները Տիրոջն աղոթեցին, և Տերը լսեց նրանց ու փրկեց նրանց իրենց բոլոր նեղություններից։ Տերը նրանց կողքին է, ովքեր սրտամաշ են եղել, և նա փրկում է հոգով խոնարհներին։